نوشته شده در تاریخ 89/2/8 ساعت 1:45 ص توسط مجید رزمگه
به نام خدای عدالت
قبل از هرچیز ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) بنت نبی (ص)
را خدمت حضرت ولی عصر(عج) و تمامی دوستداران اهل بیت عصمت وطهارت تسلیت
عرض میکنم.
در رابطه با علت شهادت حضرت زهرا (س) حرف و حدیث های زیادی وجود دارد. ولی
چیزی که برای ما شیعیان پیغمبر و اهل بیتشان مبهم است، چرایی این واقعه
است. وقتی میگوییم واقعه، یعنی چیزی که حتما اتفاق افتاده. ماجرای سوزانده
شدن درب خانه ی امیرالمومنین توسط عمر، لگد زدن آن ملعون بر بدن مبارک
حضرت زهرا(س) و بقیه ماجرا حتی به تایید بعضی علمای مشهور اهل سنت هم آمده
است.
به گفته ی شیعه ی پیغمبر (ص) و سنی،عمر به دستور ابوبکر، برای وادار کردن
حضرت علی (ع) به بیعت با ابوبکر، در ماجرای سوزانده شدن درب خانه امیر
المومنین (ع) ، پس از مرگ پیامبر (ص) ، نقش داشته‌است:
ابن حجر عسقلانى در شرح حال احمد بن محمد بن السرى بن یحیى پدر دارم
ابوبکر محدث کوفى، گفته است: " محمد بن احمد بن حماد کوفى حافظ پس از
اینکه تاریخ مرگش [یعنی مرگ احمد] را آورده، گفته است: وى در بیشتر
روزگارش درستکار بوده و در روزهاى آخر عمرش غالبا مثالب را نزد او مطالعه
مى نمودند، روزى نزد او حاضر شدم در حالى که شخصى نزد وى مى خواند که:
«عمر، لگدى بر حضرت فاطمه (س) زد که محسن را سقط نمود»
این از جمله مستندات... و در اینجا:
در کتاب الامامه و السیاسه از کتب معتبر اهل سنت از زبان عمر بن خطاب
چنین نوشته شده: "من به کنار خانه علی و فاطمه و دو پسرشان حسن و حسین و
دو دخترشان زینب و ام کلثوم و کنیزی که به فضه خوانده می شد رفتم ، در
حالی که خالد بن ولید و قنفذ و گروهی از طرفداران خاص ما همراه من بودند و
در خانه را به شدت کوبیدم" (لعنت خدا بر دشمنان فاطمه (ع)...)
حال باز هم اهل سنت چه میتوانند بگویند چه میتوانند بکنند جز اینکه در
مقابل این ظلم کر و کور شوند. همانند ابوبکر که کر شد و کور در مقابل این
سخنان حضرت زهرا (س):
ابن قتیبه آورده‌است که پس از ماجرای سقیفه ابوبکر و عمر روزی به دیدار
فاطمه (س) رفتند. حضرت فاطمه (س) خطاب به ابوبکر و عمر هنگام روبرو شدن با آنها گفت «اگر
با شما حدیثی از رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله در میان گذارم، آیا آن را
می شناسید و به آن عمل می کنید؟ گفتند: آری. گفت شما را به خداوند سوگند
می دهم، آیا از رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله نشنیده اید که می گفت
رضایت فاطمه رضایت من است و ناخشنودی فاطمه نیز ناخشنودی من می باشد، پس
هر کس دخترم فاطمه را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس فاطمه را خشنود
سازد، مرا خشنود ساخته و هر که فاطمه را ناخشنود کند، مرا ناخشنود
ساخته‌است. گفتند: آری، آن را از رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله شنیده
ایم. گفت: پس من خداوند و فرشتگانش را گواه می گیرم که شما مرا ناخشنود
ساختید و خشنود ننمودید و هر گاه با پیامبر صلی اللَّه علیه و آله روبرو
شدم، از شما نزد او شکایت خواهم کرد. پس ابوبکر به گریه افتاد تا آنجا که
نزدیک بود جانش بدر آید، در حالی که (حضرت زهرا) می گفت: در هر نمازی که
بخوانم تو را نفرین خواهم کرد»
پیامبر (ص) فرمودند : فاطمه پاره ی تن من است، هرکس او را بیازارد مرا آزرده است.
وای بر کسی که به پاره ی تن رسول خدا، اهانت کرده است. چیزی که برای ما
شیعیان پیغمبر (ص) و باصطلاح اهل سنت روشن است، این است که حضرت زهرا (ع)
مورد ظلم واقع شد. آثار این ظلم ، یعنی فتنه ی عمر بن خطاب در آخرین لحظات
مرگ پیامبر (ص)، بعد از آن در سقیفه و شکستن و سوزاندن خانه ی امیرامومنین
(ع) تا هم اکنون ادامه دارد. این اثرات را میتوان در ظهور فتنه های دیگری
چون وهابیت مشاهده کرد. حقیقت مظلومیت اهل بیت(ع) ، حقیقتی انکار ناپذیر
است.
لعن علی عدوک یا زهرا (س)
